Πώς Τα Ποντίκια Απέκτησαν Πλαστές Αναμνήσεις Και Τί Είπαν Οι Ερευνητές Σε TED Και Reddit

Εδώ μπορείς να δεις το TED-talk που έδωσαν πριν λίγο καιρό δύο νευροεπιστήμονες του MIT, αφού κατόρθωσαν πρόσφατα το εξής: Δημιούργησαν μια πλαστή ανάμνηση σε ποντίκια. Μία πλαστή ανάμνηση. Να θυμάσαι κάτι που δεν έγινε ποτέ. Φαντάσου ότι παίρνω την ανάμνηση που έχεις από τον σεισμό του 1999 και, αφού την πειράξω λίγο, θυμάσαι πολύ καθαρά ότι έγινε σεισμός και χθες στη δουλειά σου. Κάτι τέτοιο.

Βεβαίως η μνήμη μας ούτως ή άλλως δεν είναι 100% αξιόπιστη, και πολύ συχνά έχει διαπιστωθεί ότι θυμόμαστε άλλα αντ' άλλων από την παιδική μας ηλικία, είτε επειδή ακούσαμε μια ιστορία πολλές φορές και τελικά την κάναμε ανάμνηση, είτε επειδή απλά ξεχνάμε και συμπληρώνουμε τα κενά on the fly.

Αλλά το να μπορείς να το κάνεις αυτό ελεγχόμενα;

Πρώτα απ' όλα, αποτελεί μια χειροπιαστή απόδειξη της ολοένα μεγαλύτερης κατανόησης της μνήμης και του εγκεφάλου. Όπως λένε και οι μηχανικοί, αν δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι, δεν το έχεις καταλάβει αρκετά καλά. Και ζούμε στην εποχή που είναι ορατό το ενδεχόμενο να δοθούν οριστικές απαντήσεις σε φιλοσοφικά ερωτήματα χιλιετιών, ενώ πολλοί άνθρωποι με προβλήματα υγείας σχετιζόμενα με τον εγκέφαλο θα μπορούν να βοηθηθούν πολύ πιο ουσιαστικά (κάτι τέτοιο, πχ).

Όμως προκύπτουν και διάφορα θέματα ηθικής φύσης, τα οποία διαφορετικούς ανθρώπους τους απασχολούν σε βαθμούς ποικίλους. Η συζήτηση που μπορεί να γίνει πάνω σε αυτά είναι μεγάλη, δύσκολη και σημαντική. Θυμήσου και ταινίες σαν την "Ολική Επαναφορά" ή την "Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού". Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν θέλει να μας προλάβουν οι εξελίξεις.

Οι ερευνητές το ξέρουν αυτό, και στην αποπάνω ομιλία τονίζουν ότι τώρα είναι ο καιρός να αρχίσει ένας δημόσιος διάλογος πάνω στο θέμα. Και ζούμε στην εποχή που μπορούν και οι ίδιοι να κάνουν ένα ακόμα ουσιαστικό βήμα: Χθες ο ένας εκ των δύο, ο μουσάτος Στηβ Ραμίρεζ, έστησε ένα AMA (ask me anything) στο reddit. Όποιος ήθελε, μπορούσε να τον ρωτήσει ό,τι του κατέβει στο μυαλό. Σε λίγες ώρες μαζεύτηκε πολύ ενδιαφέρον υλικό, από διευκρινήσεις πάνω στα πειράματά του και την γνώμη του πάνω στις επερχόμενες εφαρμογές ή της ηθικές προεκτάσεις, έως την ομοιότητα της ζωής του με τα phdcomics και την επιθυμία του να εργασθεί κάποια στιγμή ως επιστημονικός σύμβουλος ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Επίσης, προτιμάει την Σκάρλετ Τζοχάνσον από τη Νάταλι Πόρτμαν, ενώ ξαφνικά του έγραψε και ένας παλιός φίλος που είχαν να μιλήσουν χρόνια (ο οποίος παίζει και να είναι Έλληνας -έχει το nickname "Pappathan").

The thought that a 3lb lump of meatloaf, tucked neatly behind your ears, packaged into wonderfully organized pockets of chemistry, are everything that makes you, you. The memory of your first kiss, every thought ever thought up, you being able to read this right now -- that 3lb lump of wonder-stuff enables all of it. It even makes mental time travel possible by closing your eyes and simply remembering. It's nature's only time machine so far, and I get to dedicate my life to figuring it out. That child-like sense of wonder is replenished every time with that thought.

Όλες οι ερωτοαπαντήσεις, εδώ.