Υπάρχει ένα βιβλίο που λέγεται "Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει". Ο τίτλος είναι κάπως προκλητικός, αλλά η ουσία είναι πως υπάρχουν πολλά σημαντικά βιβλία -πολύ περισσότερα απ' όσα προλαβαίνει ένας άνθρωπος να διαβάσει. Και αργά ή γρήγορα παρουσιάζεται η ανάγκη να επεξεργάζεσαι πληροφορίες που παίρνεις από δεύτερο χέρι. Και είναι σημαντικό αυτό να γίνεται σωστά.
Τέλος πάντων, με την ψηφιοποίηση των βιβλίων και της πληροφορίας γενικότερα, αυτό το ξεσκαρτάρισμα αναλαμβάνουν να το κάνουν οι υπολογιστές. Και το Google είναι η χειροπιαστή απόδειξη πως οι υπολογιστές την κάνουν αυτή τη δουλειά ανέλπιστα καλά. Καταπληκτικοί νέοι ορίζοντες ανοίγονται μπροστά μας, γιατί από ένα σημείο και μετά η σύνθεση της πληροφορίας οδηγεί σε νέα γνώση. Και δεν είναι ποτέ δυνατό να συνθέσει το ανθρώπινο μυαλό πληροφορίες με τον τρόπο που το κάνουν οι υπολογιστές.
Ακούγεται πάρα πολύ αφηρημένο αυτό, οπότε θα γράψω το παράδειγμα του βίντεο: Ψαχουλεύοντας την βιβλιογραφία ο υπολογιστής μπορεί να σου πει με βεβαιότητα ότι το 1810 ένας Ιρλανδός στο Λονδίνο ήταν 4 φορές πιθανότερο να λογοδοτήσει σε δικαστήριο, απ' ότι ένας Εγγλέζος. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα και εν δυνάμει πολύ χρήσιμη πληροφορία, που κανείς δε θα μπορούσε να ανακαλύψει χειροκίνητα, διαβάζοντας τις διασκορπισμένες πηγές.
Προσπάθησε να φανταστείς τέτοιες ανακαλύψεις να γίνονται μαζικά, πόσο μεταμορφώνουν την ιστορική έρευνα και κυρίως πόσα πράγματα θα μπορέσουμε να μάθουμε.
Σε τι ωραία εποχή ζούμε!