Ακόμα μια λέξη που στον μικρόκοσμο χάνει το νόημά της -περίπου σαν το χρώμα.

Θυμάσαι τον γαλαξία; Είναι αυτή η φωτεινή λωρίδα που βλέπουμε στο νυχτερινό ουρανό όταν δεν έχει φώτα γύρω μας. Εγώ τον βλέπω πλέον μόνο σε διακοπές μακριά από τον πολιτισμό. Και ενώ το σχήμα του είναι αυτό το σπιράλ, τον βλέπουμε σαν γραμμή επειδή από εκεί που στεκόμαστε τον κοιτάμε σαν ένα πιάτο από το πλάι.

Σκέψου: κάθε φωτεινό πίξελ σε αυτή την εικόνα είναι ένας ήλιος σαν τον δικό μας (ο δικός μας είναι και από τους μικρούς), συνολικά αγγίζουν τους 200-400 δισεκατομμύρια ήλιους. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Ο συμπαθής Μπεν Γκόλντακερ έγραψε ένα βιβλίο (το έχω διαβάσει, πολύ ωραίο -κυκλοφορεί και στα ελληνικά) και έδωσε μια ομιλία όπου μιλάει για την ομοιοπαθητική, την διατροφολογία, αλλά και για το πώς τελικά παρουσιάζεται λάθος η επιστήμη στα ΜΜΕ και στην κοινωνία. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Εξαιρετικό. Οι λέξεις δεν είναι αρκετές.

UPDATE: Συμπληρωματικά, μπορείς να δεις και αυτό, για να καταλάβεις πόσο ταπεινά την βγάζαμε πριν γίνει διάσημος στα παγκόσμια ίντερνετς ο κομάντερ Χάντφιλντ.

Ο Μακεμάκε είναι ο πέμπτος πλανήτης νάνος του ηλιακού μας συστήματος. Και εδώ μπορείς να δεις μερικές καινούριες πληροφορίες που έχουμε για αυτόν. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

via

via

Αυτές δεν είναι φωτογραφίες τραβηγμένες σε διάφορες ώρες την ίδια μέρα. Δεν πάει από την ανατολή στη δύση ο ήλιος, σβούρες κάνει. Η κάθε φωτογραφία έχει τραβηχτεί διαφορετική μέρα, και διαφορετικό μήνα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >