Με δυο λόγια, στη σκλήρυνση κατά πλάκας το ανοσοποιητικό σύστημα μπερδεύεται, και επιτίθεται στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο που κανονικά επιτίθεται στα μικρόβια. Τα νευρικά κύτταρα τραυματίζονται, και αυτό οδηγεί στα συμπτώματα που βιώνουν οι ασθενείς.
Γράφει εδώ πώς αυτοί βρήκαν τρόπο να ξεγελάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να αποτρέψουν περαιτέρω τραυματισμό νευρικών κυττάρων. Πολύ ενδιαφέρον και άκρως αισιόδοξο!
Να αναφέρω παρεμπιπτόντως πως το αγγλικό lactic acid στα ελληνικά μεταφράζεται ως γαλακτικό οξύ. Λακτικό οξύ δεν υπάρχει. Lac είναι το γάλα στα λατινικά, και το γαλακτικό οξύ εντοπίστηκε το 1780 στο ξινόγαλο -αυτό οφείλεται για την ξινή του γεύση. Αργότερα, ο Μπερτσέλιους ανακάλυψε πως γαλακτικό οξύ εκκρίνουν και οι μύες κατά την άσκηση (ο Μπερτσέλιους γενικά ήταν δραστήριος στην εποχή του, τον έχω αναφέρει και άλλη φορά).
Τι σχέση έχει το γαλατικό οξύ με την σκλήρυνση κατά πλάκας;
Τα νανοσωματίδια των ερευνητών ήταν φτιαγμένα από το ίδιο υλικό με τα απορροφήσιμα ράμματα, μόνο που ήταν πολύ-πολύ μικρότερα (περίπου 200 φορές πιο λεπτά από μια ανθρώπινη τρίχα). Για την ακρίβεια το κύριο συστατικό τους ήταν ένα πολυμερές που ονομάζεται PLG και περιέχει λακτικό οξύ και γλυκολικό οξύ (πρόκειται για φυσικούς μεταβολίτες στο ανθρώπινο σώμα). Με δεδομένο ότι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα τα νανοσωματίδια έχει ήδη έγκριση της αρμόδιας Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) για άλλες χρήσεις, εκτιμάται ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση θα μπορεί να μεταφερθεί ευκολότερα από τα πειραματόζωα στον άνθρωπο.