Στη μάχη κατά του διαβήτη, είχαμε αρκετές νίκες μέχρι τώρα. Από την εποχή που ο Ιπποκράτης έκανε διάγνωση του διαβήτη παρατηρώντας τις μύγες που πλησίαζαν με πολύ ενδιαφέρον τα ούρα των ασθενών (επειδή περιέχουν τη γλυκόζη που, χωρίς ινσουλίνη, ο οργανισμός δεν μπορεί να τη μεταβολίσει κι έτσι την αποβάλλει), η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ. Τελευταία μεγάλη νίκη ήταν η χρήση βιοτεχνολογίας για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων ινσουλίνης από γενετικά τροποποιημένα βακτήρια, το 1978. Αυτή ήταν η επαναστατική μέθοδος που την έκανε πάμφθηνη και διαθέσιμη ευρέως.
Αλλά οι καθημερινές ενέσεις είναι μια σκοτούρα, όπως και να το κάνουμε.
Και σύντομα δεν θα είναι απαραίτητες.
Η εταιρία Medtronic έχει κατασκευάσει ένα "ηλεκτρονικό πάγκρεας", μια συσκευή που φοράς και στέλνει στο αίμα όση ινσουλίνη χρειάζεται, όποτε χρειάζεται. Πριν λίγες μέρες πήρε την έγκριση του FDA, οπότε τώρα είναι θέμα χρόνου -λίγου χρόνου- να γίνουν τέτοιες συσκευές κοινός τόπος.
Η αλήθεια είναι πως συσκευές που μετράνε σε πραγματικό χρόνο τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα υπάρχουν ήδη στο εμπόριο κάποια χρόνια, όπως υπάρχουν και αντλίες ινσουλίνης, δηλαδή συσκευές που έχουν μόνιμη πρόσβαση στο κυκλοφορικό σύστημα και μπορούν να στέλνουν ινσουλίνη στο αίμα. Αλλά είναι η πρώτη φορά που μία συσκευή συνδυάζει και τις δύο λειτουργίες, πράγμα που θα την κάνει πολύ πιο ελκυστική εναλλακτική. Ακόμα και αν έχει προς το παρόν τις παιδικές της ασθένειες: Η συσκευή είναι ρυθμισμένη να κλείνει αυτόματα όποτε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα πέφτουν επικίνδυνα, αλλά καμιά φορά μπορεί να κλείσει και κατά λάθος. Είναι κι αυτό ένα θεματάκι.
Κοιτώντας τη θετική πλευρά όμως, τέτοια ακριβώς είναι η συσκευή που σμικρυσμένη και βελτιωμένη θα μπορεί στο μέλλον να εγκαθίσταται χειρουργικά και μέσα στο σώμα, περίπου σαν βηματοδότης, ώστε να ρυθμίζει τα της ινσουλίνης ακόμα πιο αποτελεσματικά.
Σαν πάγκρεας.