Ο Ντρου Μπέρυ έχει χαρακτηριστεί "Στίβεν Σπίλμπεργκ του μοριακού animation". Στα βιντεάκια παρακάτω μπορείς να καταλάβεις μόνος σου το γιατί (και κυρίως να εκπλαγείς ευχάριστα με την κομψότητα των μηχανισμών της ζωής σε μοριακό επίπεδο). Οι αναπαραστάσεις αυτές είναι ό,τι ρεαλιστικότερο έχουμε αυτή τη στιγμή, το next best thing από το να βλέπαμε με τα μάτια μας την κατάσταση σε ένα ζωντανό κύτταρο. Ενσωματώνουν όσες γνώσεις έχουμε για τους μηχανισμούς αυτούς, ακόμα και η ταχύτητά τους έχει αποδοθεί με ρεαλισμό.
Θυμήσου για τι κλίμακα μιλάμε. Η κάθε μικρή τελίτσα -ένα άτομο δηλαδή- στα animation είναι μία τέτοια. Και σε μία κουταλιά νερό υπάρχουν τόσες, όσοι όλοι οι κόκκοι άμμου στον πλανήτη μας.
Νάτος τώρα ο Ντρου ο Μπέρυ να μιλάει στο TED, ενώ δείχνει και μερικά καινούρια animations του:
Και για να σε βάλω στο γενικότερο κλίμα, πριν πας και σε άλλα μέρη του ίντερνετ να βρεις περισσότερα τέτοια βιντεάκια, ορίστε ένα ακόμα, όπου μας δείχνει και διαδικασίες που συμβαίνουν σε μεγαλύτερη κλίμακα από την μοριακή:
Περισσότερα βίντεο εδώ, αλλά και εδώ. Και εδώ μπορείς να διαβάσεις ένα αναλυτικό άρθρο που αναφέρει και άλλους molecular animators. Ξεκινάει παρομοιάζοντας την είσοδο της κάμερας στο κύτταρο με το πέταγμα του Λουκ Σκάιγουοκερ καθώς πλησιάζει το Death Star.
Ας μην ξεχνάμε πάντως και τα πρώτα βήματα εξοικείωσης που κάναμε σε τέτοιου είδους αναπαραστάσεις, μέσα από το φοβερό παιδικό που μας έμαθε βιολογία πριν κάμποσα χρόνια.