Σαν Σήμερα Το 1986 Εξερράγη Το Διαστημικό Λεωφορείο Challenger

Στις 28 Ιανουαρίου του 1986 είχε προγραμματιστεί η δέκατη πτήση του Challenger. Ήταν το δεύτερο διαστημικό λεωφορείο της NASA, μετά το Columbia, και μέτραγε ήδη σχεδόν τρία χρόνια ζωής.

Κόσμος πολύς είχε μαζευτεί στο ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα, για να παρακολουθήσει την εκτόξευση. Τελικά, συνέβη αυτό:

Υπεύθυνοι της NASA, παρευρισκόμενοι περίεργοι και εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές, είδαν 73 δευτερόλεπτα μετά την ευχάριστη εκτόξευση και μία δυσάρεστη έκρηξη.

Και ήταν η πρώτη έκρηξη με νεκρούς αμερικανούς αστροναύτες εν ώρα πτήσης.

Στη φωτογραφία βλέπεις τους εφτά αστροναύτες της αποστολής.

Κάτω σειρά:
ο κομάντερ Φράνσις Σκόμπι (κέντρο)
ο πιλότος Μάικλ Σμιθ (στα αριστερά του)
ο Ρόναλντ ΜακΝάιρ (στα δεξιά του)

Πάνω σειρά (από αριστερά):
ο Έλισον Ονιζούκα
η Κρίστα ΜακΌλιφ
ο Γκρεγκ Τζάρβις
και η Τζούντιθ Ρέσνικ

Η καστανόξανθη της φωτογραφίας, η Κρίστα ΜακΌλιφ, δεν ήταν αστροναύτισσα. Ήταν δασκάλα. Είχε επιλεγεί ανάμεσα σε 11.000 εθελοντές για να γίνει η πρώτη δασκάλα που θα πήγαινε στο διάστημα.

Όπως καταλαβαίνεις, η πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε ήταν σοβαρή, και το πλήγμα στο γόητρο της NASA μεγάλο. Οι εκτοξεύσεις πάγωσαν και συστήθηκε ανεξάρτητη επιτροπή με στόχο να βρεθούν τα αίτια του δυστυχήματος το συντομότερο, αλλά σε ένα τέτοιο τεταμένο κλίμα η δουλειά της επιτροπής ήταν δύσκολη.

Περίπου έξι μήνες αργότερα, το μυστήριο είχε διαλευκανθεί. Και κομβικό ρόλο είχε παίξει ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο αγαπημένος φυσικός του Blue Dot. Στο βίντεο, σε μία ιστορική συνέντευξη τύπου, ανακοινώνει την διαπίστωσή του: Ότι το ελαστικό μονωτικό του πυραύλου χάνει την ελαστικότητά του σε χαμηλές θερμοκρασίες, πράγμα που πιθανότατα προκάλεσε διαρροή καυσίμων και την έκρηξη. Και οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλές εκείνο το πρωί, περίπου -1°C. Κανονικά η εκτόξευση πήγαινε για αναβολή, αλλά την επιλογή αυτή την απέρριψαν τα ανώτερα στελέχη της NASA επειδή θα ήταν η έβδομη κατά σειρά αναβολή (αρχική ημερομηνία εκτόξευσης είχε οριστεί η 22α Ιανουαρίου, αλλά κάθε μέρα κάτι πήγαινε στραβά).

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα η τελική έκθεση του Ρίτσαρντ Φάινμαν (λινκ). Γραμμένη σε κλασικό φαϊνμανικό ύφος, δίνει όλη την πληροφορία στο πιάτο με απλό τρόπο, χωρίς να απαιτεί τεχνικές γνώσεις μηχανικής διαστημικών λεωφορείων από τον αναγνώστη. Στο τέλος όμως έχεις αποκτήσει και μερικές τέτοιες, πασπαλισμένες με σχόλια όπως "The Space Shuttle Main Engine is a very remarkable machine. It has a greater ratio of thrust to weight than any previous engine. It is built at the edge of, or outside of, previous engineering experience." Η τελευταία παράγραφος του επιλόγου, δε, καταλήγει στα προφανή. Που όμως φάνηκε ότι υπήρχε ανάγκη να επαναληφθούν.

Let us make recommendations to ensure that NASA officials deal in a
world of reality in understanding technological weaknesses and
imperfections well enough to be actively trying to eliminate
them. They must live in reality in comparing the costs and utility of
the Shuttle to other methods of entering space. And they must be
realistic in making contracts, in estimating costs, and the difficulty
of the projects. Only realistic flight schedules should be proposed,
schedules that have a reasonable chance of being met. If in this way
the government would not support them, then so be it. NASA owes it to
the citizens from whom it asks support to be frank, honest, and
informative, so that these citizens can make the wisest decisions for
the use of their limited resources.

For a successful technology, reality must take precedence over
public relations, for nature cannot be fooled.

Το ίδιο ισχύει και για ένα successful οτιδήποτε, εδώ που τα λέμε.

Μια πολύ ωραία ταινία που τα εξιστορεί όλα αυτά είναι το The Challenger Disaster. Περιγράφει δραματοποιημένα όλα όσα πέρασε ο Ρίτσαρντ Φάινμαν για μάθει πώς δουλεύει η NASA και τι προκάλεσε το ατύχημα, αλλά και για να μπορέσει να το ανακοινώσει δημόσια στο τέλος. Μπορείς να δεις το τρέιλερ και να διαβάσεις περισσότερα σχετικά εδώ.

Παλαιότερα σχετικά ποστς:
Μάλλον το καλύτερο βίντεο με εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου
Πώς φαίνεται η εκτόξευση του Apollo 11 στα 500 καρέ ανά δευτερόλεπτο
Φωτογραφία εκτόξευσης όπως φαίνεται από τον Διαστημικό Σταθμό