Να και μια ομιλία για το μεσοπρόθεσμο μέλλον μας στο διάστημα. Το θέμα είναι φυσικά λίαν ενδιαφέρον. Ειδικά η ανάλυση των μεγάλων projects της ανθρωπότητας, από τις πυραμίδες μέχρι το Apollo 11, όπου τελικά βλέπουμε πως η χρηματοδότηση για αυτά δεν ήρθε ποτέ από τα μεγάλα ιδανικά, πάντα κάτι άλλο μπαίνει στη μέση (όπως ο ψυχρός πόλεμος).
Σε κάποιο σημείο λέει ο Νηλ πως θέλει να στείλει ένα Curiosity στην Ευρώπη (το δορυφόρο του Δία) που θα τρυπήσει τον πάγο στην επιφάνεια και θα εξερευνήσει τον ωκεανό από κάτω. Είναι μια πολύ καλή ιδέα.
Ο ωκεανός αυτός είναι τεράστιος, και είναι τόσο τόσο πιθανό να έχει ζωή μέσα! Η Γη φιλοξενούσε στον δικό της ωκεανό τις πρώτες μορφές ζωής μόλις είχε κλείσει 1 δις χρόνια. Η Ευρώπη είναι πολύ μακριά από τον ήλιο, και στον υπόγειο ωκεανό της θα επικρατεί βαθύ σκοτάδι. Αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τη ζωή, αν κρίνουμε από τα βακτήρια που εντοπίζονται συχνά-πυκνά στην Ανταρκτική. Μια εξωγήινη μορφή ζωής θα έφερνε επανάσταση στη βιολογία. Ό,τι ξέρουμε για τη ζωή το ξέρουμε από τα δείγματα του πλανήτη μας, που όμως ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Κάτι εντελώς ανεξάρτητο, ακόμα και μικρόβιο, θα μας δώσει απίστευτες γνώσεις και ιδέες, ίσως αλλάξει και το πώς βλέπουμε τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν.
Στην φωτογραφία φαίνονται τέσσερις σφαίρες. Η Γη, η Ευρώπη, και ο συνολικός υδάτινος όγκος της καθεμιάς. Λοιπόν στην μικρή Ευρώπη υπάρχει περισσότερο νερό από ότι σε όλη τη Γη. Πρέπει να αρχίσουμε σοβαρή εξερεύνηση σε εκείνα τα μέρη, πρέπει!
If we can figure out a way of putting a probe through [Europa's] ice — and the ice may be hundreds of yards thick, it could be very difficult to do this — but if we could put a probe down that could melt its way through the ice, and then send out little submarines, who knows what we could find down there. It would be fascinating to go look. I think we have no choice but to go look. We must do it.