Σε αντίθεση με τους macho λεβέντες του βίντεο, που δεν φαίνεται να τους απασχολεί και πολύ. Ή μάλλον, τους απασχολεί αρκετά για να πανικοβληθούν και να αλλάξουν ριζικά τις διατροφικές τους συνήθειες, αλλά δεν κάθονται να διαβάσουν δυο αράδες πρώτα να μάθουν τι είναι η γλουτένη, μπας και τελικά δε πολυσυμφωνούν με την ιδέα ότι συνιστά κίνδυνο-θάνατο.
Το αλεύρι δεν είναι σκέτο άμυλο, έχει και πρωτεΐνες. Οι οποίες κατά το ζύμωμα μπλέκονται μεταξύ τους σε ένα συνεκτικό μίγμα το οποίο δίνει τελικά και σχήμα στο καρβέλι. Αυτό το μίγμα, το έχουμε βαφτίσει γλουτένη και, λόγω της πολύπλοκης δομής που έχει, είναι και εξαιρετικά δύσπεπτο. Γι' αυτό μας κάθεται στο στομάχι το άψητο ζυμάρι. Επίσης, η γλουτένη είναι που κάνει την αλευρόκολλα κόλλα.
Βεβαίως και, όπως υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να αποφεύγουν τη λακτόζη, ή τη φαινυλαλανίνη, ε, για κάποιους είναι απαγορευτική και η γλουτένη. Αν ανήκεις σε αυτούς, πάσο. Αλλά αν όχι, τότε το να κόψεις μαχαίρι τα μακαρόνια, το ψωμί, τα κέικ και γενικώς το ένα τρίτο των τροφίμων πάνω κάτω, είναι λίγο υπερβολικό.
Τέλος πάντων, λογικά για τους αναγνώστες αυτού του blog το θέμα έχει ήδη λήξει. Ας πούμε κλείνοντας ότι αν όλη αυτή η μανία έχει ένα σπόρο αλήθειας κάπου στην αρχή της, μάλλον αυτός βρίσκεται σε κάτι τέτοιο. Ακόμα δεν υπάρχουν οριστικά συμπεράσματα, είναι όμως πιθανό με τις διασταυρώσεις που κάναμε στο σιτάρι μετά το 1950 (και που εν πολλοίς οφείλονται για την πράσινη επανάσταση και για την αύξηση παραγωγής που κατάφερε να θρέψει τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό) να φτιάξαμε άθελά μας έναν σπόρο πιο δύσπεπτο, που ίσως να προκαλεί και διάφορα μικροπροβλήματα υγείας. Είναι πολύ νωρίς όμως για ανησυχία.
Σχετικό:
Ένα χημικό στο φαγητό μου