Main article (45 άρθρα)

Θεωρώντας τον ερχομό της Singularity (του Singularity; της Μοναδικότητας;) δεδομένο, στην παρούσα ομιλία ο Ρέι Κούρτσβαϊλ εστίασε στην εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Φέτος, δε, κυκλοφόρησε η ταινία Her, με τον Χοακίν Φίνιξ και τη Σκάρλετ Γιόχανσον, όπου το μέλλον τεχνητής νοημοσύνης που παρουσιάστηκε έγινε προσπάθεια να είναι ρεαλιστικό. Οι ομοιότητες ομιλίας-ταινίας είναι ενδιαφέρουσες και τελικά πείθουν ότι κάπως έτσι θα γίνουν τα πράγματα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Λοιπόν από αυτή τη συνέντευξη προέκυψε το περισσότερο ηχητικό υλικό που μας έδωσε το βιντεάκι με τον τίτλο "Curiosity" από τα Feynman Series. Εδώ ολόκληρη, είναι ό,τι πρέπει για σαββατοκυριακάτικη χαλαρή παρακολούθηση.

Ξεκινάει μιλώντας για τις μάγισσες, ας πούμε. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Ό,τι πρωτοποριακό κι αν συμβαίνει τελευταία με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τον Ήλον Μασκ, ή με τα αυτόματα αυτοκίνητα της Google, η παραδοσιακή μηχανή του αυτοκινήτου θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας για λίγα χρόνια ακόμα. Το παρακάτω καλοσχεδιασμένο animated infographic λύνει κάμποσες απορίες γι' αυτήν: ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Η ταινία πραγματεύεται τον ρόλο του Ρίτσαρντ Φάινμαν στην εξιχνίαση του μυστηρίου της έκρηξης του διαστημικού λεωφορείου Challenger το 1986, λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση. Να το τρέιλερ:

Κρατάει μιάμιση ώρα και πέρα από ενδιαφέρον σενάριο έχει και πολύ ωραίο ρυθμό. Τις σκηνές που παρουσιάζουν το πώς μπλέκονται οι πολιτικές των ανώτερων γραφειοκρατών της NASA, τις διαδέχονται σκηνές όπου ο Φάινμαν συναντιέται με μηχανικούς της NASA για να μάθει πώς κατασκευάζονται τα διαστημόπλοια, και προσωπικές του συναντήσεις με άλλα μέλη της επιτροπής. Σιγά σιγά το νήμα ξετυλίγεται, αλλά τότε μπαίνουν στην υπόθεση και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε ο Φάινμαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Αν μπορεί μία φράση να δώσει τον τόνο όλης της ταινίας, ίσως αυτή είναι το "από πολύ νωρίς σχημάτισα την εικόνα ότι οι περισσότεροι στην επιτροπή και στη NASA δεν ήθελαν πραγματικά να βρούμε τι έγινε". Στη σκηνή της πρώτης συνεδρίασης της νεοσυσταθείσας επιτροπής για τη διαλεύκανση των αιτίων του ατυχήματος, αυτή η φράση γύριζε συνεχώς στο μυαλό μου. Κάπου το έχει γράψει ο ίδιος ο Φάινμαν, αλλά δε θυμάμαι πού. Ίσως στο What do you care what other people think, στο οποίο έχει βασιστεί η ταινία. Αλλά μπορεί και στο The pleasure of finding things out. Δε θυμάμαι.

Τον Φάινμαν υποδύεται πολύ πετυχημένα ο Γουίλιαμ Χερτ. Από τον τόνο της φωνής του και τις κινήσεις του, φαίνεται ότι αφιέρωσε κάμποσο χρόνο βλέποντας βίντεο με διαλέξεις και συνεντεύξεις, ώστε να τον μιμείται πειστικά. Και το υπόλοιπο καστ όμως είναι χολυγουντιανών προδιαγραφών και πολυ δυνατό, δεν έχουμε να κάνουμε με one man show.

Σε περίπτωση που δεν έγινε σαφές από τα παραπάνω, το The Challenger Disaster είναι κανονική ταινία και όχι ντοκιμαντέρ. Για την ακρίβεια, είναι η πρώτη μεγάλου μήκους μη-ντοκιμαντερίστικη ταινία του Science Channel, και συμπαραγωγή με το BBC. Μακάρι σύντομα να δούμε κι άλλες τέτοιες προσπάθειες!

Προηγούμενα ποστ για τον Ρίτσαρντ Φάινμαν:
Στο αμφιθέατρο, να περιγράφει τι είναι και πώς δουλεύει η επιστήμη
Όλη η κοσμοθεωρία του Φάινμαν συμπυκνωμένη σε τέσσερα πεντάλεπτα βίντεο
Σκίτσα (γυμνά) που ζωγράφιζε στον ελεύθερο χρόνο του, μαζί με αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του
Η χαρά της ανακάλυψης - Μία 45λεπτη συνέντευξή του στην τηλεόραση
Μερικές σκέψεις του Φάινμαν για το μέλλον της βιοχημείας (μεταξύ άλλων)

Bonus:
Ο Ρίτσαρντ Φάινμαν γράφει για την Ελλάδα και τους Έλληνες

UPDATE:
Νέο ποστ με περισσότερες πληροφορίες για το Challenger και βίντεο της έκρηξης

Ξέρουμε όλοι ότι ο δηλητήριο των δηλητηριωδών φιδιών είναι επικίνδυνο και θανατηφόρο, αλλά γιατί;

Το βίντεο δείχνει την εντυπωσιακή απάντηση, ότι δηλαδή μόλις οι ουσίες του δηλητηρίου έρθουν σε επαφή με το αίμα πυροδοτούν μια ταχύτατη χημική αντίδραση, παρόμοια με αυτή που ξεκινάει ο ατμοσφαιρικός αέρας και το κάνει να πήζει. Το αποτέλεσμα είναι ότι το αίμα μετατρέπεται σε μια πηχτή χλαπάτσα, με ό,τι προφανείς συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Μια μελέτη του 1961, βρήκε ότι αρκούν 0,05 ml δηλητηρίου για να κάνουν όλο το αίμα ενός ανθρώπου έτσι. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Σήμερα συμπληρώνονται 28 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Ευτυχώς η Φύση αποδεικνύεται πολύ ικανή στο να μπαλώνει ανθρώπινες γκάφες, και τόσο φυτά όσο και ζώα έχουν γεμίσει τον τόπο. Βεβαίως δεν σφύζουν από υγεία, αλλά σίγουρα η περιοχή δεν έγινε ο κρανίου τόπος που φοβούνταν οι επιστήμονες πριν 30 χρόνια. Και σίγουρα θα ανακαλύψουμε σιγά σιγά περισσότερα παραδείγματα σαν τα μανιτάρια που τρέφονται με ραδιενέργεια και ζουν ΜΕΣΑ στα ερείπια του πυρηνικού αντιδραστήρα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >