Να και μια ομιλία για το μεσοπρόθεσμο μέλλον μας στο διάστημα. Το θέμα είναι φυσικά λίαν ενδιαφέρον. Ειδικά η ανάλυση των μεγάλων projects της ανθρωπότητας, από τις πυραμίδες μέχρι το Apollo 11, όπου τελικά βλέπουμε πως η χρηματοδότηση για αυτά δεν ήρθε ποτέ από τα μεγάλα ιδανικά, πάντα κάτι άλλο μπαίνει στη μέση (όπως ο ψυχρός πόλεμος).

Σε κάποιο σημείο λέει ο Νηλ πως θέλει να στείλει ένα Curiosity στην Ευρώπη (το δορυφόρο του Δία) που θα τρυπήσει τον πάγο στην επιφάνεια και θα εξερευνήσει τον ωκεανό από κάτω. Είναι μια πολύ καλή ιδέα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Έχω γράψει στο παρελθόν για την ιστορία της προϊστορίας, και πώς σιγά σιγά, από τη γέννηση του Homo Sapiens στην Αφρική, φτάσαμε μετά από 200.000 χρόνια περίπου στην επινόηση της γραφής και στην αρχή της Ιστορίας. Θέλω να παραθέσω ένα (λίγο μεγάλο) απόσπασμα από το βιβλίο του Καρλ Σέιγκαν Cosmos, όπου περιγράφει τις υποθετικές σκέψεις ενός προϊστορικού ανθρώπου καθώς αναρωτιέται για τον κόσμο. Το βρίσκω συναρπαστικό.

We eat berries and roots. Nuts and leaves. And dead animals. Some animals we find. Some we kill. We know which foods are good and which are dangerous. If we taste some foods we are struck down, in punishment for eating them. We did not mean to do something bad. But foxglove or hemlock can kill you. We love our children and our friends. We warn them of such foods.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Το θέμα ακούγεται εκτός τόπου και χρόνου, ε; Δεν είναι καθόλου. Τα BCI (brain-computer interface) έχουν βελτιωθεί, και το κόστος έχει πέσει δραματικά. Με 300€ μπορεί ο καθένας σήμερα να αγοράσει μια συσκευή που φοράει στο κεφάλι, και μετά από σύντομο calibration της συσκευής να ελέγχει το PC με τη σκέψη. Απλά καταπληκτικό.

Τα προβλήματα ξεκινάνε μόλις ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Να ένα (ακόμα) παράδειγμα, εδώ. Θα μπορούμε να βλέπουμε μέσα από τοίχους, με τα κινητά. Φυσικά προκύπτουν πολλά ηθικά διλήμματα,το πώς θα διαχειριστεί μια νέα τέτοια κατάσταση η κοινωνία είναι μεγάλο θέμα, κλπ. Αλλά όπως λέει και ο Μάικλ Σπεκτρ:

Ναι, είναι σημαντικά θέματα αυτά, ας τα φτιάξουμε! Αλλά ξέρεις τι; Αυτά δεν είναι επιστήμη.

Το μυαλό του Τσαρλς Μπάμπατζ έχει διατηρηθεί και εκτίθεται σε μουσείο.

Και μάλιστα, εκτίθεται σε δύο μουσεία, ένα ημισφαίριο στο κάθε ένα. Τι να πω, τουλάχιστον βρίσκονται και τα δύο στο Λονδίνο. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα συνήθεια.

Η τελευταία ανάσα του Τόμας Έντισον έχει διατηρηθεί σε δοκιμαστικό σωλήνα.

Στο μουσείο Henry Ford. Αλλά γιατί; ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >

Γράφοντας για τον Μπάμπατζ και την Διαφορική Μηχανή του, θυμήθηκα τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Δεν ξέραμε τι κάνει μέχρι που κατασκευάσαμε μία λειτουργική ρέπλικα για να μπορέσουμε να παίξουμε μαζί της (άλλη μια επιβεβαίωση του γνωστού "If you can't build it, you don't understand it"). Δε νομίζω να μην ξέρεις τι είναι, αλλά να μερικές σύντομες πληροφορίες στο βίντεο (δεν έχει ήχο). ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ >